Rozdział 15.

~ ♥ ♥ ♥ ~

Następnego dnia  gdy tylko zjedliśmy w hotelu śniadanie pojechaliśmy do Emilki. Dzisiaj miał się odbyć pogrzeb jej mamy. Przez cały dzień byłam cały czas przy niej. Wspierałam ją tak samo jak ona, wtedy gdy zginęli moi rodzice. Widziałam, że jest jej ciężko. Nie chciałam jej opuszczać, lecz musiałam. Gdy zebraliśmy się z Andrzejem w drogę do domu było już piętnastej. Ciemno na dworze, mokro, trasę oświetlały nam tylko światła samochodu. 

-Ale paskudna pogoda - powiedziałam - nie lubię takiej pogody. 

-Ja też. Nie długo pewnie spadnie śnieg. 

-Mam jednak nadzieję, że nie bo będę marzła w drodze do szkoły.

-Ej no właśnie szkoła. A ty wczoraj i dzisiaj nie powinnaś być w szkole ? - spytał zdziwiony 

-Powinnam, ale Dominika mi napisze usprawiedliwienie i będzie dobrze. A ty nie powinieneś być w pracy ?

-Wziąłem sobie kilka dni wolnego. A jutro idę na sesję zdjęciową do kalendarza na przyszły rok. 

-Serio ? Nie wyglądasz na modela.

-Bo nim nie jestem. Co roku robiony jest kalendarz bohaterów, którzy przyczynili się do czegoś dobrego. 

-O wow. Ale fajnie.

-Dominika jest fotografem, że mówisz, że może ona będzie robiła zdjęcia ?

-Tak, jak była młodsza bardzo lubiła zdjęcia robić no i teraz pracuje jako fotograf. Nie narzeka więc, chyba jest jej dobrze tam. 

-A tobie dobrze jest w Gdański ?

-Nie narzekam, brakuje mi tam Emilki, ale  wiem, że Domi chcę abym czuła się jednak jak w prawdziwym domu, ale czasami to jest nie możliwe. 

Resztę drogi do domu przemilczeliśmy, z radia leciała tylko jakaś cicha muzyka. Gdy zaparkowaliśmy już samochód na parkingu i wyciągałam mój plecak z bagażnika czułam jakby ktoś mnie obserwował. Gdy się odwróciłam nikogo jednak nie widziałam tam. Andrzej odprowadził mnie pod drzwi mieszkania i poszedł do siebie. Dominika otworzyła mi po dłuższej chwili, obudziłam ją. Była zaspana, po za tym nie dziwię jej się, było po dwudziestej drugiej a z tego co pamiętam jutro ma wcześniej do pracy iść. 

Porozmawiałyśmy przez chwilę i siostra wróciła spać, ja posiedziałam jeszcze przez chwilę i również udałam się do łóżka. 

Następnego ranka gdy wstałam Dominiki już nie było w domu, zostawiła tylko kartkę, że nie wie o której wróci. Zjadłam szybko śniadanie, ubrałam się , uczesałam się i poszłam do szkoły. Gdy szłam tak do szkoły czułam jakby ktoś cały czas szedł za mną, lecz gdy odkręcałam głowę nie widziałam nikogo, kto mógłby mnie śledzić. Przyspieszyłam kroku, po dziesięciu minutach drogi przekroczyła próg szkoły. 

 

~ ♥ ♥ ♥ ~

Tośka wróciła dość późno,  ale była cała i zdrowa to jest najważniejsze. Porozmawiałyśmy przez chwilę i wróciłam do łóżka, bo czeka mnie długi dzień. 

Następnego ranka wstałam dość wcześnie, zjadłam spokojnie śniadanie, umalowałam się, ubrałam, uczesałam i poszłam do pracy. Zaszłam jeszcze do sklepu kupić sobie jabłko. Owoce mój najważniejszy posiłek dnia. Mimo wczesnej pory w sklepie była krótka kolejka do kasy. W pracy byłam po godzinie ósmej. Zostawiłam rzeczy w swoim gabinecie i poszłam do szefa, spytać się kiedy zaczynamy. Mój pracodawca oznajmił, że wszyscy przyjdą na godzinę jedenastą, lecz przyrządy oraz salę było trzeba przygotować wcześniej. Ponieważ, że miałam czas postanowiłam sama się wszystkim zająć, jednak Kasia przyszła mi z pomocą. Około godziny dziesiątej trzydzieści zaczęli przychodzić nasi "modele". Nie znałam na początku tematu sesji, wiedziałam, że do kalendarza.  Ludzie, którzy przychodzili nie wyglądali na profesjonalistów. Kiedy przyszedł szef powiedział temat przewodni kalendarza. Byłam nim mile zaskoczona. Ludzie, którzy przychodzili to byli ludzie, którzy jakoś zasłużyli się dla Gdańska. Jedna z pań, która czekała na zdjęcie powiedziała, że "Andrzej się trochę spóźni". Nie pomyślałam nawet, o kogo może chodzić. Około godziny dwunastej przybył spóźniony" bohater". Zdziwiłam się lekko na jego widok. Podeszłam bliżej do niego .

-Cześć- powiedziałam. 

-O cześć - odpowiedział radośnie. 

-Co tu robisz ?

-Będę miał sesję. 

Uśmiechnęłam się.

-No tak, głupie pytanie. 

-A ty jak dobrze rozumiem wykonasz mi tą sesję ?

-Tak jakby - powiedziałam 

Uśmiechnął się łagodnie i powiedział :

-Tośka, mówiła wczoraj, że może ty będziesz zdjęcia robiła.

-Oo, mi nic nie mówiła, że ty będziesz. Andrzej dziękuję, że z nią pojechałeś. 

-Nie ma sprawy, zawsze do usług. 

-Dziękuję, muszę wracać do pracy.

Całą sesje skończyliśmy około piętnastej, zrzuciłam zdjęcia na komputer i pokazałam naszym "modelom" fotografie. Niektóre trzeba lekko dopracować, ale to tak minimalnie. Wszyscy poszli a ja zostałam posprzątać po naszej sesji. Włączyłam sobie radio stojące na półce i tanecznym krokiem zaczęłam sprzątać. Kasia niestety nie mogła mi pomóc, ponieważ szef poprosił ją o coś. 

-Może ci pomóc ?- usłyszałam za moimi plecami. Odwróciłam się gwałtownie 

-Nie poszedłeś jeszcze ?

-Miałem właśnie wychodzić, ale usłyszałem muzykę w tej sali i chciałem zobaczyć  kto tu jest. To co pomóc ci ?

-Nie trzeba poradzę sobie.

-I tak ci pomogę. - zdjął kurtkę z siebie i zaczął pomagać mi w sprzątaniu tych wszystkich rzeczy.

-O której kończysz pracę ?- spytał 

-Chyba za półgodziny. 

-W takim razie co powiesz na kawę po pracy ?

-Może być.

Posprzątaliśmy wszystko w mgnieniu oka. Poszłam jeszcze do szefa spytać się czy coś jeszcze chce ode mnie. Powiedział, że nie więc wróciłam do Andrzeja, który czekał na mnie przy wyjściu.

-Możemy iść. 

Poszliśmy do jednej z kawiarni niedaleko mojej pracy. Ja zamówiłam sobie herbatę a Andrzej kawę oraz dwie szarlotki. Rozmawialiśmy na różne tematy. Znaczy się to Andrzej głównie mówił, a ja go słuchałam i raz na jakiś czas wtrąciłam ze dwa zdania od siebie. 

________________________________________________________________

Hej jak tam u was? Już po egzaminach, nie wiem czy jestem z siebie zadowolona poczekam na wyniki :) A wam jak poszły, kto pisał również ?

 Zapomniałabym ! 

Zapraszam was bardzo serdecznie na nowy blog, który założyłam wraz z koleżanką 

O dwóch takich co zamierzają ukraść księżyc... 

Zapraszamy, mam nadzieję, ze wam się spodoba i zostaniecie z nami na dłużej ! :)

Buziaki :*