Rozdział 19.

"Nie wolno przestać marzyć, 

zawsze trzeba dążyć do tego, żeby marzenia się spełniały."
                                                                                      K. Ignaczak

~ ♥ ♥ ♥ ~

 

W czwartek przed południem zbierałyśmy się wraz z Dominiką po kupno choinki. Ubrałyśmy się ciepło - bo na dworze było minus piętnaście stopni i dużo śniegu- i wyszłyśmy z mieszkania. Gdy wychodziłyśmy z klatki natknęłyśmy się na naszego ulubionego sąsiada. 

- Cześć Andrzej ! - krzyknęłam zaraz gdy go zobaczyłam 

-Cześć dziewczyny. - odpowiedział - Gdzie się wybieracie ?

-Po choinkę - odpowiedziałam pospiesznie - Idziesz z nami ? 

-Jeżeli mnie zabierzecie, to oczywiście. Tylko muszę zostawić te torby w mieszkaniu .

-To idź zostaw a my poczekamy - powiedziałam

Andrzej poszedł zostawić torby w mieszkaniu a ja z siostrą stałam na klatce .

-Domi nie jesteś zła, że zaproponowałam Andrzejowi aby poszedł z nami po choinkę ?

-Nie czemu tak sądzisz ?

-Jakoś masz minę nie zadowolonej. 

-Zdaje ci się. - odpowiedziała. 

Wiedziałam, że niczego się od niej nie dowiem, więc skończyłam temat. Andrzej wrócił za kilka minut i ruszyliśmy na miasto w poszukiwaniu najpiękniejszej choinki. Mężczyzna zaprowadził nas do kilku straganów z choinkami. Przeglądałam z Dominiką drzewka, lecz żadne jakoś za specjalnie nie wpadało nam w oko. Ktoś by mógł pomyśleć, że choinka to choinka. Lecz my szukałyśmy takiej wyjątkowej, bo i okazja była wyjątkowa. Pierwsze święta, które organizujemy wsólnie. 

- A może ta ? - spytał Andrzej, widać, że trochę się już niecierpliwił. 

Drzewko które wskazał było kilka centymetrów wyższe ode mnie. Było gęste i pięknie pachniało - tak jak prawdziwa choinka . 

-Dla mnie jest świetna - powiedziała Dominika 

-Dla mnie też, to bierzemy ? 

Kupiłyśmy choinkę, Andrzej pomógł nam ją przetransportować do domu. Po drodze kupiłyśmy jeszcze z kilka bombek oraz jakieś łańcuchy i świeczki, ponieważ w mieszkaniu nie było nic do ubrania drzewka.  

 

Choinkę postawiliśmy w salonie obok okna. Andrzej pomógł nam ją ubrać. Efekt naszej pracy był genialny. Na drzewku świeciły kolorowe lampki, wisiały piękne w różnych kolorach i rozmiarach okrąglutkie bombki. 

-Dziękujemy za pomoc - powiedziała siostra. - Może zostaniesz na obiedzie ? Mamy zupę ogórkową. 

-Brzmi pysznie, lecz muszę podziękować. Idę dzisiaj na nockę do pracy, muszę się wyspać. 

-To cię nie zatrzymujemy - powiedziałam 

-Dziękuję za miłe przed południe . - powiedział 

- Dziękujemy za pomoc - powiedziała Domi.

-W wigilię na którą mam przyjść ? - spytał jeszcze mężczyzna 

-Z pracy wychodzisz o osiemnastej tak ? - spytała siostra 

-Tak.

-To tak na dziewiętnastą myślę, że zdążysz się odświeżyć i w ogóle.

-Tak, spokojnie. Dzięki raz jeszcze za wesoły dzień. Pa

-Pa, dziękujemy - powiedziałam 

-Dzięki. - dodała Dominika

 

 ~ ♥ ♥ ♥ ~

 

W sobotę wstałam dość wcześnie. Zjadłam śniadanie i zabrałam się za przygotowanie dwunastu potraw wigilijnych. Około dziesiątej wstała Tośka i zabrała się do pomocy. 

-Jestem ciekawa co u ciotki słychać - powiedziała Tośka 

- Wiesz, mnie to jakoś nie ciekawi, ale jak chcesz to możesz zadzwonić do niej z życzeniami .

-Hmm... zadzwoniłabym, ale może ona sobie tego nie życzy. 

-Jak chcesz, ja nie mam ochoty z nią rozmawiać. 

-Dominika, jest wigilia, a w wigilię się przebacza innym nawet ciotce i wujowi.

-Może masz i rację, lecz teraz jeszcze nie mogę. 

Dalej nie kontynuowałyśmy rozmowy. 

 

Około godziny siedemnastej przygotowałyśmy z Tośką stół w salonie. Położyłyśmy biały obrus, nakryłyśmy do wieczerzy, nie zapominając o dodatkowym nakryciu. 

Gdy Tośka poszła przebrać się w odświętne ubranie podłożyłam od choinkę małe upominki dla niej i Andrzeja- prezent dla niego kupiłam razem z siostrą gdy byłyśmy na zakupach świątecznych. 

-Może być ?- spytała Tośka, gdy wyszła z łazienki . Siostra była ubrana w granatową sukienkę w delikatną koronę. Podmalowała lekko oczy, nałożyła błyszczyk na usta - wyglądała pięknie. 

-Pięknie - powiedziałam i uśmiechnęłam się do niej.

Poszłam się przebrać, siostra w tym czasie dostawiała na stole dania, które miały być podane na ciepło. 

Gdy wyszłam z łazienki to w kuchni krzątał się Andrzej . 

-Cześć - powiedziałam 

-Cześć, ładnie wyglądasz - powiedział

Poczułam, że zaczynam się rumienić.

-Dziękuję, ty również . Gdzie Tosia ? 

-Rozmawia z kimś przez telefon w pokoju 

-Aha, to poczekamy aż skończy i zasiądziemy do wieczerzy. 

 -Emilka was pozdrawia i każe ucałować. - powiedziała Tosia, która weszła właśnie do kuchni.

 

Odczytaliśmy fragment Pisma Świętego o narodzeniu Pana, złożyliśmy sobie życzenia łamiąc się przy tym opłatkiem .Zasiedliśmy do kolacji wigilijnej. Andrzejowi po spróbowaniu każdego z naszych dań powtarzał, że bardzo dobre. Uśmiechał się przy tym szeroko. Gdy skończyliśmy jeść usiedliśmy na sofie i odpakowaliśmy prezenty. Andrzejowi spodobał się zestaw kosmetyków oraz koszula w kratę którą mu kupiliśmy. My za to dostałyśmy od Mikołaja Andrzeja piękne zegarki na rękę, na długim pasku ozdobionym ćwiekami. 

-To u nas  w tym tygodniu już drugi raz jest Mikołaj. - powiedziała Tosia

Spojrzałam na nią pytająco, nie wiedząc za bardzo o co jej chodzi. 

-Przecież dostałyśmy róże od Mikołaja . 

-No tak. - powiedziałam 

-Dziękuję bardzo za prezent. - powiedział Andrzej 

-To co robimy ? - spytała Tosia. 

-A na co masz ochotę ? - spytał Andrzej 

-Gdy żyli jeszcze rodzice, zawsze po wieczerzy siadaliśmy przed kominkiem i śpiewaliśmy kolędy. - siostra lekko posmutniała.

-Kominka nie mamy, ale pośpiewać kolędy możemy - powiedział Andrzej 

-Musimy sobie zrobić zdjęcie - powiedziałam 

-To przynieś aparat. 

Przyniosłam aparat porobiliśmy sobie kilka zdjęć, pośpiewaliśmy kolęd, porozmawialiśmy i Andrzej wrócił do siebie. My poszłyśmy jeszcze o dwunastej na pasterkę a gdy już wróciłyśmy poszłyśmy spać. 

_________________________________________________________________

Tak trochę świątecznie :)

Zima 2013 :))

 

 

Pozdrawiam was ciepło i zachęcam do komentowania :*